Mijn literair competentieniveau

Literair competentieniveau

Hoewel ik misschien lang op het literaire competentieniveau 3 vertoefd heb, met herkenbare teksten die dicht bij mijn eigen leven staan, die me aan het denken zetten en me nieuwe horizonten doen verkennen, zoals het boek Blauwe plekken van Anke de Vries, kan ik mezelf vandaag herkennen in het profiel nummer 5 van Theo De Witte.

Toen ik 21 was heb ik Les Misérables van Victor Hugo gelezen. De manier waarop Hugo de ellende van de laagste sociale klassen uit zijn tijd beschrijft is zo authentiek dat het enorm veel impact op me heeft gehad. Onbegrijpelijk dat het boek door tijdsgenoten verguisd werd, en gelukkig dat het verhaal tot ons kan komen onder de vorm van de talloze bewerkingen in film en musical.

De vliegeraar van Khalid Hosseini was voor mij een manier om inzicht te krijgen in de realiteit van de sjiieten en de soennieten, meer te weten te komen over de cultuurverschillen tussen Amerikanen en moslims en over de opkomst van de Taliban in Afghanistan. Het is een actualiteit die ver van me afstaat, maar die ik op deze manier veel beter heb leren kennen.

Met De Witte van Ernest Claes genoot ik opnieuw van een verhaal met jeugdige kattenkwaad. Deze Vlaamse klassieker met zijn grappige en eenvoudige schrijfstijl is gekaderd in de opkomst van het socialisme in de Kempen begin 20e eeuw, en verwijst ook naar oudere Vlaams-socialistische schrijvers zoals Hendrik Consciences Leeuw van Vlaenderen.